الجزیره، هم اکنون بسیاری از خانوادههای عراقی بویژه در بغداد از این بیم دارند که کودکانشان توسط باندهای خلافکار یا باندهای قاچاق انسان ربوده شوند.
اکثر خانوادههای عراقی ربوده شدن کودکان خود را تجربه کردند
درحالیکه به نظر میرسد، این موضوع پس از اشغال عراق توسط نظامیان آمریکایی در سال 2003 به صورت یک اپیدمی در این کشور تبدیل شده است هم اکنون به ندرت خانوادهای را میتوانی ببینی که داستانهایی از ربوده شدن کودکان و حتی بزرگسلان برای یکدیگر تعریف نکنند و بسیاری از خانوادههای کودکان یا اعضای خانوادهاشان در معرض چنین خطری قرار گرفتهاند، به تبعیت از خواست و تهدید ربایندگان از این بیم دارند، مبادا خبر ربوده شدن اعضای خانوادهاشان به رسانهها درز پیدا کند.
از سال 2005 به ندرت فرد یا کودک ربوده شده به خانواده بازگردانده میشود
طی سالهای 2003 و 2004 آدمرباییها اغلب با بازگردانده شدن فرد ربوده شده و بویژه کودک به خانواده و دریافت مبلغی پول که به دهها هزار دلار میرسید، پایان مییافت. اما از سال 2005 به بعد و با انتشار بیش از پیش این قضیه و تبدیل شدن آن به یک اپیدمی ترس و واهمههای خانوادهها از ربوده شدن کودکانشان نه تنها افزایش یافت بلکه به یک کابوس تبدیل شد، بخصوص اینکه گفته میشود، کودکان ربوده شده تحویل قاچاقچیان انسان میشوند...
نبود آمار رسمی
تاکنون نه وزارت بهداشت و نه وزارت داخلی عراق هیچ آماری از تعداد کودکان ربوده شده که به خانوادههایشان بازگردانده نشدهاند، از سال 2003 ارائه ندادهاند، همانگونه که تنها یک یا دو سازمان و باند در عراق وجود ندارد که دست به چنین اقداماتی میزنند. سرتیپ "ضیاء الکنانی"، مدیر بخش جنایی وزارت داخلی عراق با اینکه به نبود آمارهای دقیق در اینباره اعتراف میکند، تاکید مینماید که بسیاری از خانوادهها به دلیل تهدیدات صورت گرفته ترجیح میدهند، طرفهای امنیتی را از این موضوع مطلع و آگاه نکنند. وی درباره تجارت کودکان گفت: برخی از خانوادههای عراقی به خاطر فقر و تنگدستی کودکان خود را میفروشند و از سوی دیگر عادل محسن، بازرس کل وزارت بهداشت عراق میگوید: تدابیر خاصی اتخاذ شده تا مقابل ربوده شدن کودکان از بیمارستانها گرفته شود.
تشکیل کمیتهای برای پیگیری موضوع توسط پارلمان
اما این اظهارات بیانگر کل حقایق نیست، چراکه ربودن و قاچاق کودکان عراقی چنان در این کشور انتشار یافته که پارلمان عراق را واداشته تا کمیته ویژهای را برای پیگیری موضوع تشکیل دهد.
بسیاری از خانوادههای عراقی کودکان خود را به خاطر فقر می فروشند
سهیر الزبیدی، فعال حقوق بشر در امور زنان و کودکان در عراق دلیل انتشار این پدیده را وضعیت اقتصادی حاکم بر این کشور می داند. وی تاکید میکند، بسیاری از خانوادههای عراقی به خاطر فقر مجبور میشوند، کودکان خود را به فروش برسانند. از سوی دیگر میسون بابان ، سخنگوی سازمان ملی حقوق بشر عراق اوضاع کودکان در این کشور را "فاجعه بار" توصیف کرده و در اینباره به افزایش بیش از پیش کودک ربایی در عراق اشاره میکند. وی در اینباره از بیتوجهی دولت عراق به این موضوع انتقاد کرده و معتقد است، بغداد هیچگاه گزارشهای سازمانهای بین المللی را در اینباره جدی نمیگیرد.