پشت صحنه «ترور بزرگ» کدام سرویس است؟

در حالی که روز به روز به امضای پیمان استراتژیک افغانستان با آمریکا و اجلاس بن دوم نزدیک می‌شویم و تحرکات دیپلماتیک و رفت و آمدهای مقامات 2 کشور به اوج خود می‌رسد، شاهد ترورهای روز افزون، هدفمند و معنادار رهبران جهادی هستیم.

هنوز خبر کشته شدن فرماندهان جهادی نامداری چون فرمانده "سید خیلی"، "ژنرال داوود داوود" و .... از افکار عمومی پاک نشده، که خبر کشته شدن "برهان الدین ربانی" رهبر حزب جمعیت اسلامی افغانستان، منطقه و کارشناسان سیاسی- امنیتی را در بهت و حیرت فرو برد.
 
به نظر می رسد که، رهبران و فرماندهان جهادی به لحاظ داشتن اعتقادات و تفکرات ضد استعماری و ضد اشغالگری، که آن را از اسلاف خود و و همچنین از زمان مبارزات خود بر ضد شوروی سابق به ارث برده و در فضای مسموم دوران طالبان آنرا حفظ کرده‌اند، از اساس مخالف پیمان راهبردی با ایالات متحده بوده و به شدت از استقرار پایگاه‌های دائمی آمریکا در افغانستان اظهار نگرانی کرده و می‌کنند.
از این رو کارشناسان معتقدند که دست‌های پنهان سرویس‌های جاسوسی- اطلاعاتی غربی در این گونه ترورها کاملاً پیداست.
 
نکته مهمی که ذهن هر کارشناسی را به خود معطوف می‌دارد، عملکرد نیروهای امنیتی افغانی و خارجی است. 
چگونه می‌شود در منطقه "وزیر اکبر خان"، که از مهمترین مناطق کابل به حساب می‌آید و چند روز پیش نیز شاهد وقوع رخداد امنیتی چندین ساعته در آن بودیم، دوباره مورد حمله قرار گیرد و یکی از عالی‌ترین شخصیت‌های افغانستان از صحنه سیاسی این کشور به طور فیزیکی حذف شود...
 

خوب است که سازمان‌های مسئول در صحنه بین‌الملل، برای ارزیابی عملکرد خود در صحنه افغانستان به نکات زیر توجه کنند:
پس از حضور 10 ساله نیروهای خارجی در افغانستان، هیچگونه بهبودی در وضع امنیتی این کشور ایجاد نشده و اصولاً خارجی‌ها در هیچ مرجع رسمی و قانونی داخلی این کشور پاسخگوی اعمال خود نیستند.
دولت افغانستان و دولت‌های حامی آن در کنفرانس بن دوم، درباره نقض مهمترین دستاورد بن اول که تأمین امنیت در افغانستان بوده است، هیچگونه پاسخ قانع کننده‌ای برای افکار عمومی جهانی و مردم مظلوم افغانستان نخواهند داشت.
 
در جایی که برای شخصیت‌های مهم و کلیدی افغانستان، هیچگونه امنیتی وجود ندارد، مسلماً نمی‌توان از مقوله امنیت و توسعه در افغانستان در سایر حوزه‌ها تعریف مشخص و روشنی ارائه کرد و با ادامه روند فعلی سرنوشت سایر رهبران جهادی در هاله‌ای از ابهام قرار می‌گیرد و هیچ سازمان داخلی و یا بین‌المللی مسئولیت رسمی حفظ جان رهبران جهادی را بر عهده نگرفته است.

چنانچه اتفاق اخیر بهانه‌ی برای جدی گرفتن نکات فوق الذکر نشود، هیچ گونه آینده امیدوار کننده‌ی برای ثبات و امنیت افغانستان متصور نخواهد بود.

منبع:فارس