رابرت فیسک:از بحرین اشغالی می نویسم

مکانی که از این پس روزنامه نگاران باید در متن های خود محل ماموریت را اینگونه بنویسند: منامه ، بحرین اشغالی.

رابرت فیسک

آیا خاندان سلطنتی آل خلیفه دیوانه شده است؟ دیروز بود که خاندان پادشاهی در بحرین دادگاه رسیدگی به جرایم 48 جراح، پزشک و پرستار را آغاز کرد. مردان و زنانی که متهم به اقدام علیه خاندان سلطتی در اقلیت اهل تسنن هستند. متهمان این دادگاه نظامی عاری از عدالت و تهی از قضاوت صحیح ، از شیعیان هستند، یعنی اکثریتی که اقلیت آنها را محاکمه می کنند.

من در ماه فوریه شاهد شجاعت آنها برای نجات دادن جان زخمی ها بودم. بنابراین با توجه به اینکه خودم شاهد عینی حاضر در صحنه بودم باید تاکید کنم که ادعاهای خاندان آل خلیفه در این خصوص مشتی دروغ بیش نیست. پزشکانی که من دیدم با لباس هایی که از خون قرمز رنگ شده بود تمام تلاش خود را برای خارج کردن گلوله از بدن معترضانی به کار می گرفتند که هدف حملات سرد و خشن نیروهای امنیتی و پلیس دولتی بحرین قرار گرفته بودند. همان مردانی که اکنون در صف محاکمه در دادگاهی نظامی ایستاده اند . من نیروهای امنیتی را دیدم که مانع از انتقال مجروحان توسط آمبولانس به بیمارستان ها می شدند. نیروهای امنیتی که مجال نمی دادند آمبولانس ها مجروحان از میان دو نیمه شده را از کوچه و خیابان جمع کنند.

مردان و زنانی که امروز در محکمه بی عدالتی ایستاده اند همان هایی هستند که من چهار ماه پیش در بخش اورژانس بیمارستان سلیمانیه دوشادوش آنها ایستاده بودم. بسیاری از آنها اشک می ریختند و دستان خود را برای خارج کردن گلوله های در عمق گوشت رفته ای که هرگز تاکنون ندیده بودند در بدن فرد آسیب دیده فرو می بردند.

یکی از آنها با بغض می گوید: چگونه می توانند با مردمان خود اینگونه برخورد کنند؟ هیچ گاه پیش از این با زخم هایی اینچنین روبه رو نشده بودم.

درست کنار من مردی بر روی زمین دراز کشیده بود با گلوله هایی در سینه و ران. زخم هایی که خون آن زمین را سرخ کرده بود. بسیاری از جراحان نگران این بودند که مهارت لازم برای نجات دادن این افراد را ندارند. اکنون این پزشکان و پرستاران متهم هستند که مردان و زنانی را از مرگ نجات داده اند که نیروهای امنیتی به قصد کشت به سمت آنها شلیک کرده بودند. چگونه می توان تصور کرد که این مردان و زنان اهل طب و پزشکی برای براندازی حاکمیت آستین های خود را بالا زدند؟...

این ادعا که 48 نفر متهم به اینچنین امری هستند نه تنها غیرمنطقی است بلکه به جنون بیشتر می ماند. جنونی که درست نقطه مقابل حقیقت ایستاده است . این پلیس و نیروهای امنیتی بودند که با هلیکوپتر به سمت معترضان شلیک می کردند. این ادعا که یک زن و کودک به دلیل بی توجهی پزشکان و امتناع آنها از درمان جان دادند دروغی محض است. تنها مشکلی که پزشکان در بیمارستان سلیمانیه با آن روبه رو بودند و من شخصا شاهد آن بودم از جانب پلیس خشنی بود که مانع از انتقال بیماران به داخل بخش اورژانس می شد.

حقیقت اما این است که خاندان آل خلیفه دیوانه نیستند. اقلیت سنی بحرین هم به ذات بد و یا تفرقه طلب نیستند. هر آنکسی که چشمانش را باز کند می تواند در بحرین امروز واقعیت را به چشم ببیند. این سعودی ها هستند که کنترل بحرین را در اختیار دارند و نه خاندان آل خلیفه. خاندان آل خلیفه هرگز برای سربازان عربستان سعودی دعوت نامه نفرستادند بلکه این خاندان سعود بودند که خودسر نیروهای خود را به منامه ریختند و آنجا را اشغال کردند.

تخریب مسجد متعلق به شیعیان در بحرین پروژه ای بود که عربستان سعودی پشت سر آن بود. آل سعود درست مانند طالبانی که از همین تفکرات زاده شده و رشد کردند از شیعیان متنفر هستند. یک بار از یکی از اعضای دیوان عالی در بحرین پرسیدم : آیا حق انتخاب نخست وزیر به سایرین داده خواهد شد؟ وی هم در پاسخ با قاطعیت گفت : خیر. این سعودی ها هستند که کنترل بحرین را در اختیار دارند.

بنابراین دادگاهی که در چند روز آینده پزشکان بحرینی را محاکمه می کند هم پروژه ای برآمده از تفکر خاندان سعود خواهد بود. بحرین دیگر سرزمین آل خلیفه نیست. بحرین قلمرو در اختیار آل سعود است. یک استان متحد با عربستان. مکانی که از این پس روزنامه نگاران باید در متن های خود محل ماموریت را اینگونه بنویسند: منامه ، بحرین اشغالی.