از زرادخانه اتمی تا ترور دانشمندان مسلمان

 سالهاست بحثهایی درباره سیاست هسته ای اسرائیل تنها دارنده زرادخانه اتمی در خاورمیانه صورت می گیرد و این رژیم ابهام هسته ای را بعنوان استراتژی خود برگزیده، اما این رژیم نه تنها در زمینه ساخت بمب اتم بلکه در ترور دانشمندان مسلمان نیز همین استراتژی را دارد.

همان طور که بارها از سوی محافل علمی و آکادمیک و سازمان های اطلاعاتی غربی نیز عنوان شده اسرائیل تنها دارنده زرادخانه هسته ای در خاورمیانه است. این رژیم بر اساس برآورد سازمان های اطلاعاتی 200 کلاهک اتمی را انبار کرده است.

اسرائیل تاکنون با فشارهایی که از سوی مجامع بین المللی و کشورها بر آن وارد شده به هیچ وجه به داشتن برنامه اتمی نظامی اعتراف نکرده است. نکته جالب اینکه این رژیم در هیچ زمانی مدعی نداشتن برنامه نظامی هسته ای نیز نشده و نوعی رویکرد "ابهام هسته ای" را برای خود در پیش گرفته است.

تحولات چند سال اخیر نشان داده که این رژیم نه تنها ابهام را در اعلام برنامه نظامی اتمی خود در پیش گرفته، بلکه رویکرد جدید را هم تحت عنوان ابهام در ترور دانشمندان هسته ای در پیش گرفته است...

در این بین ایران یکی از کشورهای هدف برای سازمان جاسوسی اسرائیل (موساد) بوده است. هفته گذشته جامعه علمی ایران چهارمین شهید هسته ای خود را تقدیم این راه کرد. این فرد یکی از فعالان عرصه انرژی هسته ای ایران بود.

بلافاصله پس از ترور احمدی روشن بار دیگر مسئولین امنیتی و اطلاعاتی در ایران انگشت اتهام را به سوی غرب و موساد نشانه رفتند. اما نکته قابل تامل برانگیز این است که اسرائیل نه این اتهام را رد و نه آن را پذیرفته است.

این رژیم بار دیگر از سنت دیرینه خود در رویکرد ابهام استفاده کرده و تلاش کرده تا با موضع گیری های رسمی و شبهه افکنی های رسانه ای همچنان بر سنت رویکرد ابهام تکیه کند.

به نظر می رسد اسرائیل با این ابهام و اتخاذ این رویکرد بر آن است تا با دوری جستن از تبعات حقوقی تروریسم دولتی در مجامع بین الملل آسیبی جدی در کنار مبارزه سایبری، الکترونیکی و خرابکاری خود به تاسیسات اتمی ایران بزند.

روزنامه ساندی تایمز در این باره می نویسد: سازمان اطلاعاتی موساد محتمل ترین عامل ترور دانشمندان ایرانی است.

ترور دانشمندان با هدف ضربه به مسلمانان

البته شیوه ترور دانشمندان ایرانی شیوه ای است که اسرائیلی ها از پیش از تاسیس این رژیم از سوی گروههایی همچون "هاگانا"، "پالماخ" و جنبش "کاخ" دنبال می کردند اما این ترورها پس از تاسیس این رژیم و به مرور زمان محتوا و مصداق خود را تغییر می دهد و بر اساس نیازهای زمان تغییر می کند.

امروز با توجه به "رنساس هسته ای" در جهان اسلام و یافتن راهی برای استفاده بهتر از انرژی هسته ای بعنوان انرژی جایگزین سبب شده تا کشورهای اسلامی و دانشمندان این کشورها تلاش های خود برای پیشرفت در حوزه فناوری هسته ای تجمیع کنند. به همین دلیل ترور دانشمندان کشورهای اسلامی از دهه پنجاه از سوی تیم های ترور اسرائیلی کلید خورد.

در اواخر دهه 1950، مصر برنامه تولید موشک‌های بالستیک را با کمک دانشمندان آلمانی در پیش گرفت. یک دهه بعد موساد به سرعت با اجرای عملیات رعب‌افکنی داموکلس به این نمایش قدرت مصر پاسخ داد و در سال 1962 یک دانشمند آلمانی کشته شد.

در ماه نوامبر همان سال چندین بمب پستی به نشانی تأسیسات موشک‌سازی مصر برای دانشمندان یادشده ارسال شد که یکی از آنها 5 مصری را کشت. طولی نکشید که دانشمندان آلمانی مصر را ترک کردند و این برنامه متوقف شد.

دکتر "سمیرا موسی" در سال 1952 در یک تصادف رانندگی در آمریکا کشته شد. وی دانشمند هسته ای مصر بود و راننده عامل این تصادف هم شناسایی نشد. اسرائیل به خاطر اظهارات این خانم و نگرانی هایش از فعالیت های هسته ای این رژیم دل خوشی از وی نداشت.

همچنین گفته می شود که دکتر موسی شیوه ساده ای را برای توسعه مواد هسته ای با درجه بسیار بالا از فلزات ارزانتر از اورانیوم پیدا کرده بود.

بار دیگر اسرائیل در سال 1967 دیگر دانشمند مصری به نام دکتر "سمیر نجیب" را در دیترویت آمریکا ترور کرد. وی پس از آنکه آزمایشات موفقی درباره تجهیزات نظامی علوم هسته ای انجام داده بود ترور شد.

در جولای 1989 تعدادی از مهاجمان ناشناس به "سعید البدیر" دانشمند مصری در آپارتمانش در اسکندریه شلیک کرده و او را ترور کردند. وی توسعه دهنده برخی تئوری های پیشرو در حوزه "میکرو ویو" بود.

عراق از دیگر کشورهایی است که موساد داشمندان هسته ای آن را هدف قرار داده است. در سال 1970، فرانسه قطعات راکتور اوسیراک را به عراق فروخت. پیش از آنکه این قطعات به مقصد عراق حمل شود، انفجاری انبار محل نگهداری قطعات را ویران کرد. 6 ماه انتقال قطعات به تعویق افتاد تا آنها را تعمیر کنند.

سال بعد، یک دانشمند عراقی به نام "یحیی المشاد" برای آزمایش سوخت این راکتور به فرانسه رفت. روزی که قرار بود وی به بغداد بازگردد، جنازه چاقو خورده‌اش در هتل محل اقامت او در پاریس کشف شد. این دانشمند عراقی برای جلب همکاری فرانسوی ها در راکتور این کشور به فرانسه سفر کرده بود.
 
چند هفته بعد، زنی که گمان می‌رفت آخرین نفری بود که با وی دیدار کرده بود، کشته شد. در خلال چند ماه بعد، 2 مهندس دیگر عراقی نیز مسموم و کشته شدند. یکی از آنان "عبدالرسول" نام داشت که از سال 1973 تا 1983 رئیس برنامه هسته‌ای عراق بود. وی در جریان سفر به فرانسه به هنگام صرف ناهار مسموم شد. گمان می‌رود "زیپی لیونی" وزیر خارجه سابق رژیم صهیونیستی که خود پیشتر مامور موساد بود و از جاذبه های جنسی خود برای به دام انداختن افراد استفاده می کرد در قتل وی دست داشته باشد.
 
این ترورها در عراق به همین جا ختم نشد. پس از سقوط صدام حسین در عراق موساد دست به ترورهای گسترده و مهاجرت دادن دانشمدان عراق به خارج از این کشور نیز زد.
 
در مهرماه سال 1388 رئیس سابق سازمان انرژی اتمی عراق از ترور هزار و 500 دانشمند هسته ای این کشور توسط آمریکا و رژیم صهیونیستی خبر داد.

"فاضل الجنابی" در این باره گفت: پیش از اشغال عراق توسط آمریکا 45 هزار دانشمند و پژوهشگر عراقی در زمینه هسته ای در این کشور وجود داشت که پس از اشغال بسیاری از آنها کشته و برخی دیگر از بیم کشته شدن عراق را ترک کردند و آمریکا و اسرائیل از زمان اشغال عراق تاکنون هزار و 500 دانشمند هسته ای این کشور را ترور کرده اند.
 
با وجود اینکه در این موارد انگشت اتهام همواره به سوی موساد نشانه می‌رود، این سازمان هرگز دخالت خود را تأیید نمی‌کند و در واقع اسرائیل ابهام در ترور دانشمندان هسته ای را هم بعنوان یک استراتژی در کنار ابهام هسته ای بکار گرفته و این رویکرد یعنی ارعاب و ترور دانشمندان در دیگر بلاد اسلامی از جمله پاکستان و سوریه و حتی روسیه هم در سال‌های گذشته رواج داشته و این کشورها شاهد چند مورد مرگ مشکوک و به ظاهر تصادفی دانشمندان هسته‌ای خود بوده‌اند.

حسین امیری