روزنامه گاردین، یک سند فوق محرمانه نشان میدهد چگونه به افسران "ام آی 5
" و "ام آی 6 " اجازه داده شده بود تا اطلاعات مورد نظر را از زندانیانیکه
به طور غیرقانونی در خارج ازانگلیس مورد شکنجه قرار میگیرند، جمع آوری
کنند.
بر اساس گزارش گاردین، سیاست بازجویی دولت انگلیس -جزئیاتی که تصور
میشود برای انتشار عمومی در تحقیقات دولتی درباره نقش انگلیس شکنجه و
زندانی کردن در کشورهای دیگر بسیار حساس است- به افسران اطلاعاتی بلند
پایه این کشور اجازه داده است تا اهمیت اطلاعاتی که یک زندانی در مقابل
میزان دردی که انتظار میرود یک زندانی تحمل کند، بررسی شود. این
دستورالعمل تقریبا به مدت یک دهه است که توسط دولت انگلیس اجرا میشود.
سند فوق محرمانه سیاست مخفیانه انگلیس در خصوص شکنجه نشان میدهد
افسران و مقامات بلندپایه اطلاعاتی از این نگران بودند که مردم انگلیس در
صورتیکه این سیاست علنا اعلام شود در خطر معرض خطر بزرگتری قرار گیرند...
همچنین این نگرانی وجود داشته است که افشای سیاست شکنجه انگلیس به
وجهه نهادهای اطلاعاتی آن صدمه بزند و بر کارایی آنها تاثیر بگذارد.
بر اساس این سند، "تونی بلر " نخست وزیر اسبق انگلیس از مجموعه
سوالاتی که درباره نقش وی در تغییرات دستورالعملهای مذکور در سال 2004
طفره رفت.
"دیوید میلیبند " وزیر خارجه وقت انگلیس نیز به نمایندگان مجلس عوام
گفته بود سیاست مخفیانه شکنجه نمیتوانست هیچگاه علنی شود چرا که "نباید
با انتشار این اسناد به دشمنان خود کمک کنیم.
*پروازهای تبعید فرآیند درست و سالم اجرایی و قضایی را نادیده میگیرند
پروازهای تبعید غیر قانونیاند زیرا فرآیند درست و سالم اجرایی و
قضایی را نادیده میگیرند. آنها نوعا به نقضهای حقوق بشری متعددی منجر
میشوند، اغلب قربانیان غیر قانونی دستگیر و بازداشت میشوند، برخی از
آنها ربوده میشوند و برخی دیگر از دسترسی به هر نوع فرآیندی قانونی برای
مخالفت با انتقالشان به کشورهایی که شکنجه در آنجا متداول است محروم
میشوند.
بسیار از آنها که به طور غیر قانونی در یک کشور بازداشت شده و به
کشوری دیگر منتقل بسیاری مفقود شدهاند. همه قربانیان پروازههای تبعید که
عفو بین الملل با آنها مصاحبه کرده است میگویند مورد شکنجه و یا به نوعی
بدرفتاری قرار گرفتهاند.
هر کشوری به کشور دیگری که ناقض حقوق بین المللی است کمک کند اگر
چنین کمکی را با آگاهی از شرایط نقض انجام دهد در برابر جامعه بینالمللی
پاسخگو است. به عبارت دیگر، کشورها در صورتی که با انتقالهایی کمک کنند
که ناقض اصل تعهد به امتناع از انتقال افراد به برخی جاهاست شریک جرمند...
پایگاه اطلاع رسانی الشرقیه، زندان ابو غریب از جمله زندانهای بسیار
مخوفی است که فجایع بوقوع پیوسته در آن جهان را به وحشت انداخت، در مجموعه
مطالبی که تحت عنوان "زندان ابو غریب " ارائه خواهد شد، به معرفی هرچه
بیشتر این زندان خواهیم پرداخت.
در بخش اول از سری مطالب "زندان ابو غریب " گفتیم که این زندان از
جمله زندانهای بسیار مخوف عراق است که فجایع بوقوع پیوسته در آن هر
انسانی را به وحشت میاندازد.
اشاره به نمونهای از این شکنجهها که از زبان زندانیانی که از
ابوغریب جان سالم بدربردهاند یا اعترافات نظامیان آمریکایی که در این
شکنجهها داشتند و این مطلب قصد دارد، به آن بپردازد، تایید کننده ادعای
فوق است.
* نمونهای از شکنجههای زندان ابوغریب
- واداشتن زندانیان به دراز کشیدن بر روی زمین و پریدن و جهیدن نظامیان آمریکایی با پوتینهایشان از روی بدن برهنه آنها.
- برهنه کردن زندانیان و گرفتن عکس از زندانیان زن و مرد.
- تقسیم زندانیان به چندین گروه و واداشتن آنها به انجام کارهای غیر اخلاقی.
- واداشتن زندانیان به قرار گرفتن روی یکدیگر و تشکیل تپهای از پیکرهای برهنه و عریان زندانیان به شکلی بسیار توهینآمیز.
- واداشتن زندانیان مرد به تن کردن لباسهای زیر زنانه یا گذاشتن آنها برسر.
- متصل کردن سیمهای برق به بدنهای برهنه زندانیان یا قسمتهای حساس بدن و لذت بردن از تکانهای ناشی از برق گرفتگی در زندانیان.
- بستن قلاده سگها به گردن زندانیان و مرتبط کردن آن به یک زنجبر و
کشیدن آنها بر روی زمین و واداشتن زندانی به ادای حرکات و صدای سگها.
- استفاده از سگهای نظامی آموزش دیده برای به وحشت افکندن زندان و تکه و پاره کردن بدن آنها.
- تجاوز جنسی به زندانیان زن و برهنه نمودن و گرفتن عکس از آنها در برابر خانواده و بستگان زندانی.
- گرفتن عکسهای یادگاری توسط نظامیان آمریکایی در کنار اجساد
قربانیانشان که همان زندانیان عراقی بودند که در اثر شدت شکنجه جان خود را
از دست داده بودند...
گزارش هیئت تحقیق سازمان ملل در سال 2010 که درباره زندانهای مخفی آمریکا
و سازمانهای جاسوسی این کشور در دیگر کشورها منتشر شده در بخش افغانستان
آن آمده است:
* زندانهای افغانستان
خارج از برنامه "بازداشتشدگان فوقالعاده با ارزش "، بیشتر
بازداشتشدگان در زندانهای متعددی در افغانستان نگهداری میشوند. سه
زندان از این زندانها معروف هستند: یک زندان مخفی درون پایگاه هوایی
بگرام که به "هنگار " معروف شده است؛ و دو زندان مخفی نزدیک کابل که به
"زندان تاریک " و "سالت پیت " موسوم هستند. در طی مصاحبهای که با
کارشناسان این گزارش انجام شد، "بیشر الراوی " اعلام کرد که زندان تاریک
هیچ چراغ و روشنایی، وسیله گرمازا یا تجهیزاتی نداشت.
سلول الراوی با یک در فولادی محکم و دریچهای کوچک پایین آن حدودا چهار متر مربع مساحت داشت.
* یک سطل برای دستشویی و یک تکه زیلوی کهنه کف سلول
الراوی فقط یک سطل برای دستشویی در اختیار داشت و یک تکه زیلوی کهنه
کف سلول افتاده بود. یک میله فولادی زنگ زده هم وسط سلول بود که برای
آویزان کردن زندانیان از آن استفاده میشد.
تمام نگهبانان کلاههایی سرشان میگذاشتند که فقط دو چشمشان مشخص بود و هرگز حرف نمیزدند.
معمولا موسیقی با صدای بسیار بلند پخش میشد. این زندانی عراقی همچنین
گفته است که او با محرومیت از خواب به مدت سه روز شکنجه شده و تهدیدهایی
هم به جان او شده است.
"بنیام محمد " نیز چنین اظهاراتی را در مواجه با کارشناسان سازمان
ملل مطرح کرد و همچنین وکیل "خالد المصری " و "سلیمان عبدالله " چنین
سخنانی را مطرح کردند.
کارشناسان اظهارات زندانیان سه زندان غیرمعروف دیگر از جمله یک
زندان در دره "پنجشیر " در شمال کابل را شنیدند، همچنین اظهارات زندانیان
دو زندان دیگر که به نام ریاست یا ریاست 2 معروف هستند گوش فرا داده شد...
پایگاه اطلاع رسانی الشرقیه، زندان ابو غریب از جمله زندانهای بسیار
مخوفی است که فجایع بوقوع پیوسته در آن جهان را به وحشت انداخت، در مجموعه
مطالبی که تحت عنوان "زندان ابو غریب " ارائه خواهد شد، به معرفی هرچه
بیشتر این زندان خواهیم پرداخت.
* زندانی مخوف با ظرفیت پذیرش 50 هزار زندانی و مجهز به وحشنتاکترین وسایل شکنجه
زندان ابو غریب در واقع بازداشتگاه بسیار وحشتناکی است که در 20 کیلومتری غرب بغداد، پایتخت عراق قرار دارد.
ساخت آن در دهه 60 قرن گذشته به پایان رسید و صدام حسین، رئیس رژیم
سابق عراق از آن برای اجرای احکام اعدام معارضان و مخالفان و دشمنان خود
استفاده میکرد.
این زندان مجهز به انواع و اقسام وسایل شکنجه و ایجاد رعب و وحشت است و میتواند 50 هزار زندانی را در آن واحد در خود جای دهد...
پایگاه تحلیلی "گلوبال ریسرچ " در مقالهای به قلم "لی اونستو "، خبرنگار روزنامه "روولوشن " مینویسد: زندان ایالتی "پلیکان بی " در کالیفرنیا از زندانهایی است که به شرایط غیرانسانی و آزار و شکنجه زندانیان مشهور است و تا به حال زندانیان بسیاری کوشیدهاند به کمک وکلای خود شرایط اسفبارشان را به گوش مقامات خارج زندان برسانند و حقوق از دست رفتهشان را بازیابند.
* زندان ایالتی پلیکان بی هزاران نفر را درشرایط اسفبار در خود جای داده است
شهر کرسنت در شمال کالیفرنیا در 20 مایلی مرز اورگان واقع شده است. درسال 1989 حدود 275 هکتار از جنگلهای انبوه این منطقه نابود شد تا زندان ایالتی پلیکان بی با صرف 5/227 میلیون دلار ساخته شود. امروزه بیش از 3 هزار زندانی در این زندان در شرایط اسفبار و غیرانسانی و شکنجههای شدید به سر میبرند. بیش از هزار نفر از زندانیان در ساخنتمانهای سفیدی محبوس هستند که به شکل ضربدر ساخته شده و توسط حفاظهای الکتریکی از یکدیگر جدا شدهاند. این قسمت واحد فوق امنیتی زندان است که با کمک تجهیزات امنیتی فوق پیشرفته زندانیان را تحت محرومیتهای انسانی، انزوا و رفتارهای خشونت آمیز محبوس کرده است. بسیاری از زندانیان این قسمت به کمک وکلای خود همواره شجاعانه تلاش کردهاند تا شکنجههای ماموران این بخش را آشکار کنند. آنها اقدام به نوشتن نامه، مقاله و اقامه دعوی کردهاند. این زندانیان کوشیدهاند تا صدای اعتراض خود علیه سرکوب شدید و سانسور را به گوش مردمان خارج از زندان که برای حقوق زندانیان میجنگند برسانند...
"جواو ویسنته گولارت " رئیس موسسه اجتماعی گولارت درحاشیه اجلاس مبارزه جهانی با تروریسم در پاسخ به سوال خبرنگار فارس مبنی بر اینکه برگزاری چنین همایشهایی را در ایران چگونه ارزیابی میکنید گفت: این کنفرانس ابتکار خلاقانه بسیار بزرگی از جانب مردم و دولت ایران محسوب میشود چرا که تلاش برای مبارزه علیه تروریسم در سراسر جهان تاثیر گذار است و تمام تلاشهای کسانی که تروریسم را تغذیه میکنند، خنثی میکنند.
*آمریکا لاتین قربانی تروریسم دولتی آمریکا
گولارت در پاسخ به این سوال که نظر شما درباره "تروریسم دولتی " بویژه در منطقه آمریکای لاتین چیست گفت: آمریکای لاتین برای دههها قربانی تروریسم ایالات متحده علیه ساکنان آمریکای جنوبی بوده است زیرا آنها نمیخواستند شاهد پیشرفت این منطقه باشند. شما میبینید که آمریکا چندین دیکتاتور را در کشورهای آمریکای لاتین در سالهای گذشته به قدرت آورد تا در خدمت واشنگتن باشند.
رئیس موسسه توسعه اجتماعی گولارت همچنین با بیان اینکه اکنون دولتهای خوبی در پرو، ونزوئلا، برزیل و غیره در راس قدرت هستند که ضد استعماری هستند گفت: سالها از آن دوران دیکتاتوری گذشته و اکنون شاهد تحولات عظیمی در این منطقه هستیم. دموکراسیهای نوپای این در حال رشد هستند به عنوان مثال ما در برزیل دولت خوب خانم روسف را داریم و پرو دولت اومالا سر کار آمده است...
درد و رنج و سختی اسرای زن فلسطینی در زندانهای رژیم صهیونیستی همچنان ادامه دارد، اما آنها با مقاومت و ایستادگی خود همچنان چون کوهی استوار در برابر ظلم و ستم جلادان قد برافراشتهاند و مقابل آنها سر فرود نمیآورند.
در قسمت اول مصاحبه با اسرای فلسطینی، خبرنگار فارس در غزه به سراغ اسیر زن آزاده "نوره الهشلمون " رفت تا از جنایات رژیم صهیونیستی در زندانهایش بگوید و بیش از پیش پرده از ماهیت واقعی این رژیم بردارد.
در ابتدا لطفاً بگویید که کجا و چگونه اسیر شدید!
اسم من نوره محمد شکری الهشلمون است، 40 سال دارم و در 17 سپتامبر 2006 هنگامی که نظامیان صهیونیست ساعت یک نیمه شب به منزل ما حمله کردند، به اسارت گرفته شدم.
درباره نحوه به اسارت گرفته شدن خود و پس از آن برای ما بفرمایید!
در ابتدا باید بگویم هنگامی که به اسارت گرفته شدم، شوهرم در خانه نبود و در واقع در زندانهای رژیم صهیونیستی بهسر میبرد. شبهنگام یکباره صدای شکسته شدن شیشه پنجرهها و کوبیده شدن محکم در با صدای بلند فحشها و ناسزاهای نظامیان صهیونیست به گوشم رسید، وقتی چشم بازکردم، آنها را بالای سر خود دیدم. آنها در برابر فرزندانم مرا به باد فحش و ناسزا گرفتند و گفتند که حکم بازداشت مرا دارند.
آنها وقتی میخواستند مرا بگیرند، دختر دوسالهام "سرایا " در بغلم بود، از من خواستند او را بر زمین بگذارم و با آنها بروم، که من نپذیرفتم و بحث و جدل شدیدی میان من و آن افسر صهیونیست روی دارد. او هم با زور و به شکلی وحشیانه دخترم را از بغل من بیرون کشید و پس از بستن دستها و چشمهایم در برابر فرزندانم درحالی که گریه میکردند و مرا صدا میزدند، با خود بردند.
بچههای من پس از به اسارت گرفته شدنم دیگر کاملاً تنها شده بودند، چون هم پدر و هم مادر خود را از دست داده بودند. البته نظامیان صهیونیست فقط به بستن دستها و چشمایم اکتفا نکردند، بلکه در برابر چشم فرزندانم مرا شدیدا مورد ضرب و شتم قرار داده از من خواستند لباسهایم را از تن دربیاورم که من نپذیرفتم، اما آنها روسریم را از سر درآوردند.
پس از آن پس از آن با یک جیپ نظامی به شهرک صهیونیست نشین "کریات اربع " منتقل شدم و همانطور چشم و دست بسته باقی ماندم. آنها در طول این مدت مدام مرا به باد ناسزا میگرفتند و تعدادی از سربازان مرا مورد ضرب و شتم شدید قرار میدادند و از رفتن من به حمام یا دستشویی ممانعت میکردند...
روزنامه آمریکایی "کریستین ساینس مانیتور " در گزارشی به بررسی نقض حقوق بشر در بحرین و سرکوب مردم این کشور توسط رژیم حاکم پرداخت.
کریستین ساینس مانیتور گزارش خود را اینگونه آغاز کرد: نیروهای امنیتی بحرین ساعت هشت و 30 دقیقه صبح روز دوم ماه می برای دستگیری "جواد فیروز " نماینده سابق پارلمان بحرین به منزل وی هجوم بردند. 30 مرد که صورتهای خود را با ماسک پوشانده بودند و سلاح حمل میکردند درب منزل فیروز را شکستند.
همسر فیروز هنگامی که با این افراد مسلح که برخی از آنها یونیفرم نظامی پوشیده بودند، مواجه شد، همانند یک مرد فریاد زد: در منزل من چه کار میکنید؟ یکی از افراد مسلح سلاح خود را بر روی سر همسر جواد گذاشت و گفت: جواد کجاست؟
جواد فیروز فارغالتحصیل دانشگاه تکزاس در الپاسو است و در سال 2006 به عنوان نماینده پارلمان بحرین انتخاب شد و سال 2010 بار دیگر به این سمت انتخاب گردید اما در فوریه همان سال در اعتراض به سرکوبگریهای پلیس بحرین علیه تظاهرات مسالمتآمیزی که تنها خواستار تغییران دموکراتیک بودند، از نمایندگی پارلمان استعفا داد.
جواد فیروز یکی از دهها رهبر مخالف برجسته بحرینی و مدافعان حقوق بشر است که هم اکنون پشت میلههای زندان در این جزیره کوچک حاشیه خلیج فارس است که میزبان ناوگان پنجم نیروی دریایی آمریکا است...
دولت انگلیس در سال 2003 میلادی با 46 هزار نظامی در حمله نیروهای ائتلاف به دیکتاتور صدام شرکت کرد و به مدت 8 سال استان بصره و نیروی دریایی و بنادر مهم عراق را به اشغال خود در آورد.
نظامیان انگلیسی در مدت 8 سال اشغال عراق ، علاوه بر اتهامات مالی و صدور میلیونها بشکه نفت خام از بنادر بصره به مکانهای نامعلوم ، دارای انواع زندانهای مخوف و سرویس های اطلاعاتی بودند که وظیفه اصلی آنها ، حذف فیزیکی مخالفان اشغال عراق بود.
در مدت این چند سال صدها تن از شهروند عراقی، از دولت انگلیس به دلیل شکنجه و بدرفتاری سربازان این کشور با زندانیان عراقی شکایت کرده و بسیاری از آنها نیز پس طرح شکایت ، نه تنها موفق به بازپس گیری حقوق از دست رفته خود نشدند ، بلکه تعدادی از آنها توسط خود این نیروها به جرم افشای جنایات بازداشت شده و به زندانهای مخوف بصره فرستاده شدند.
"حامد خلف " 42 ساله در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری فارس در بصره ، داستان دستگیری خود توسط نظامیان انگلیسی را چنین بازگو میکند: 4 سال پیش من برای تهیه اقلام خوراکی مورد نیاز خانوادهام به بازار رفته بودم ، در نزدیکی محلی که من در آن قرار داشتم ، یک بمب کنترل شده کنار خودروی نظامیان انگلیسی منفجر شد ، در آن زمان این نیروها منطقه محل انفجار را محاصره کرده و همه ما را به زندانهای استان بصره منتقل کردند.
وی افزود: من بدون دادگاه و در شرایطی که کاملا بیگناه بودم موارد شکنجه زندانیان سربازان انگلیسی قرار گرفتم ، شکنجهای که هیچگاه من نمونه آن را حتی در حکومت دیکتاتوری صدام مشاهده نکردهام...
خبرگزاری "رویترز " گزارش داد، مقامات بحرینی یکشنبه گذشته دو خبرنگار بحرینی را که برای رسانههای خارجی کار میکردند بازداشت کرده و مورد بدرفتاری و شکنجه قرار دادند.
"مازن مهدی " خبرنگار خبرگزاری آلمان و یکی از این دو خبرنگار بازداشتی گفت که یکشنبه گذشته به همراه خبرنگار شبکه تلویزیونی فرانس 24 به اداره پلیس احضار و در آنجا مورد بازجویی قرار گرفتند.
این خبرنگار بحرینی گفت که در بازجویی از وی درباره اخبار و آنچه که در شبکه اجتماعی توئیتر منتشر میکند یا در اختیار خبرگزاری آلمان قرار میدهد سوال شده است و اینکه آیا با رسانههای لبنانی و ایرانی ارتباطی دارد.
مهدی تصریح کرد: تا قبل از اینکه یک افسر بلندپایه را برای بازجویی بفرستند چندین ساعت در حالی که دستبند به دستم زده بوده و چشمانم را بسته بودند مرا مورد شکنجه قرار دادند.
نهادهای حقوق بشر چندین بار از مقامات بحرین به دلیل بدرفتاری با خبرنگاران انتقاد کردند و گفتند از زمان شروع اعتراضات مردم بحرین در 14 فوریه گذشته که خواستار ایجاد اصلاحات سیاسی و قانونی هستند، محیط کار رسانهای در بحرین مناسب نیست.
این نهادها تاکید کردند حکومت آل خلیفه همچنان خبرنگاران را به دلیل پوشش اخبار تحولات بحرین متهم و از کار اخراج میکند یا آنها را به زندان میافکند و شماری از خبرنگاران خارجی را نیز از این کشور بیرون کرده یا فعالیت آنها را بسیار محدود کرده است.
مقامات بحرین همچنین خبرنگارانی را که در راهپیمایی اصحاب رسانه در جریان اعتراضات اخیر شرکت داشتند بازداشت و آنها را مورد بازجویی و شکنجه قرار دادهاند.
"کریم فخراوی "، خبرنگار و از موسسان روزنامه الوسط دوازدهم آوریل گذشته در شرایط مشکوکی در بازداشت جان سپرد و "زکریا العشیری " فعال اینترنتی و موسس و مدیر سایت "الدیر " نیز نهم آوریل گذشته به طور مشکوکی در زندان درگذشت.
روزنامه انگلیسی دیلی تلگراف، "دیوید کامرون " با "شیخ سلمان بن حمد آل خلیفه " در دفتر نخست وزیری انگلیس دیدار کرد.
دیلی تلگراف افزود: این دو مقام انگلیسی و بحرینی گفتوگوهای خصوصی در خصوص قیامهای خاورمیانه و شمال آفریقا داشتند که شامل سرکوب خونین تظاهراتها علیه مقامات بحرین بود.
این روزنامه انگلیسی با بیان اینکه کامرون پس از آنکه عکسی در هنگام دست دادن با ولیعهد بحرین مقابل دفتر نخست وزیری انگلیس گرفت انتقادها را برانگیخت، ادامه داد: اما منتقدان اعلام کردند مقامات انگلیسی نباید برای مسئول اصلی شکنجههای بحرین فرش قرمز پهن میکردند.
دیلی تلگراف افزود: سفر ولیعهد بحرین به لندن پس از آن صورت میگیرد که وی برای شرکت در عروسی سلطنتی شاهزاده انگلیس نیز دعوت شده بود.
یک سخنگوی دفتر نخست وزیری انگلیس در پاسخ به انتقادات علیه کامرون مبنی بر استقبال گرم از ولیعهد بحرین گفت: نخست وزیر درباره اوضاع بحرین ابراز نگرانی و بر اهمیت حرکت دولت بحرین به سوی سیاست اصلاحات به جای سرکوب تاکید کرده است...
روزنامه آمریکایی "مککلاچی " در گزارشی به بررسی اوضاع بحرین پرداخت.
این روزنامه نوشت که از زمان آغاز اعتراضات در بحرین، دست کم 150 زن دستگیر شده و همچنان 17 نفر از آنها در بازداشتگاه به سر میبرند.
این در حالی است که برخی از مخالفان بحرینی معتقدند که آمار زنان بازداشتشده، بیش از این تعداد است.
روزنامه مککلاچی در ادامه با "یاسمین " دختر 16 ساله بحرینی به گفتوگو میپردازند. این روزنامه آمریکایی نوشت که برای جلوگیری از تحت آزار قرار گرفتن یاسمین، از افشای نام واقعی وی جلوگیری میکند.
یاسمین 26 آوریل در مدرسه دستگیر شد و 3 روز با 4 دختر نوجوان دیگر در بازداشت به سر میبرد.
یاسمین گفت: زمانی که پلیس مرا به بازداشتگاه میبرد، تهدید به تجاوز جنسی شدم و پلیس به من گفت که شما مسلمانان واقعی نیستید...
"کریم محروس " در گفتوگو با شبکه خبری العالم اظهار داشت: مسئولان رژیم بحرین در سردرگمی به سر می برند زیرا بعد از عقب نشینی نیروهای عربستانی و لغو حالت فوق العاده یک خلا سیاسی در بحرین ایجاد خواهد شد.
وی افزود: مسئولان بحرینی بویژه شخص "حمد بن عیسى ال خلیفة " پادشاه این کشور موضعگیری بی ثباتی دارند زیرا از اتفاقات احتمالی بعد از لغو وضعیت فوق العاده و عقب نشینی نیروهای عربستانی در هراسند و همین امر موجب شده تا پادشاه بحرین خواستار برگزاری انتخابات برای انتخاب 18 نفر از اعضای پارلمان شود.
محروس با اشاره به موج سرکوب مردم بی دفاع بحرین توسط رژیم بحرین و نیروهای اشغالگر سعودی، گفت: پادشاه بحرین اعتراف کرد که شخصا این عملیات را با همه جزییات مدیریت می کرده است، که این امر نوعی اذعان به ارتکاب جنایت است و علاوه بر این، باید به تصمیم نابخردانه آل خلیفه در فراخواندن نیروهای سعودی برای نقض حاکمیت کشور اشاره کرد.
وی افزود: پادشاه بحرین با فراخوانی نیروهای سعودی می خواست اوضاع سیاسی این کشور را براساس تمایل خودش باثبات کند و بحرین را به مرحله قبل از انقلاب مردمی بازگرداند و جنبش مردم بحرین را دور بزند.
محروس تصریح کرد: رژیم آل خلیفه اذعان کرده است که اقدامات نظامی و امنیتی علیه مردم دیگر فایدهای ندارد و رفتار این رژیم در کشتار، آواره کردن، سرکوب و شکنجه مردم بحرین برای افکار عمومی برملا شده است بویژه که بسیاری از نهادهای بین المللی نقض گسترده حقوق بشر در این کشور را به چشم خود دیدهاند...